Γιάννης και Μαρία. Παραγγελιά.

Ο Γιάννης και η Μαρία είναι ένα ζευγάρι κοντά στα πέντε χρονιά παντρεμένοι και όλα πήγαιναν καλά στο συζυγικό βίο μέχρι τη στιγμή που κάποια μικρά οικιακά προβλήματα άρχισαν να χαλούν αυτή την ηρεμία .
Μια μέρα η Μαρία μετά τη δουλειά ανακαλύπτει ότι το καζανάκι στο μπάνιο στάζει.

-Ρε Γιάννη θα δεις λίγο το καζανάκι που στάζει και να το φτιάξεις
-Ρε Μαρία πέντε χρόνια παντρεμένοι με έχεις δει πότε να κάνω καζανάκια??

Και το καζανάκι παρέμεινε άφτιαχτο. Μετά από αρκετό καιρό νασου και μια πρίζα που δεν λειτουργεί.

-Ρε Γιάννη θα δεις λίγο την πρίζα που δεν λειτουργεί
-Ρε Μαρία πέντε χρόνια παντρεμένοι με έχεις δει πότε να κάνω πρίζες??

Διπλά στο καζανάκι που έσταζε προστέθηκε τώρα και μια χαλασμένη πρίζα που συνέχιζαν να παραμένουν άφτιαχτα. Μετά από καιρό προστέθηκε και μια χαλασμένη κλειδαριά δύο καμένες λάμπες και μερικά ακόμα πράγματα . Η Μαρία συνέχιζε να παρακαλεί το Γιάννη να διόρθωσει τα πράγματα που είχαν χαλάσει.

-Ρε Γιάννη θα φτιάξεις το καζανάκι, πρίζα κλειδαριά κτλ.

Και ο Γιάννης με το γνωστό του τρόπο απέφευγε να διορθώσει το παραμικρό μέσα στο σπίτι .

-Ρε Μαρία πέντε χρόνια παντρεμένοι με έχεις δει πότε να κάνω πρίζες, καζανάκια κλειδαριές κτλ.

Αυτό γινόταν για καιρό μέχρι που μια μέρα γυρίζει ο Γιάννης σπίτι και βλέπει τα πάντα διορθωμένα!!

Φωνάζει τη Μαρία να τη ρωτήσει τι έγινε.

-Ρε Μαρία πως διορθώθηκαν όλα αυτά?? Έφερες μάστορα??
- Όχι ρε Γιάννη απλά ο Σήφης από κάτω καλό παιδί, πιαναν και τα χέρια του και του είπα αφού εσύ δεν κανείς τίποτα μπας και μπορεί να με βοηθήσει.
-Καλά ρε Μαρία φώναξες το γείτονα να στα κάνει όλα αυτά?? Και δεν μου λες, πόσα σου πήρε???
-Ρε Γιάννη ο Σήφης είναι κιμπάρης, δεν πήρε λεφτά. Το μόνο που ζήτησε είναι να του κάνω μια πίπα ή ένα κέικ σοκολάτας.
-Και συ ρε Μαρία τι του έκανες ??
-Καλά ρε Γιάννη πέντε χρόνια παντρεμένοι με έχεις δει ποτέ να κάνω κέικ σοκολάτας?????

Αυξέντιος Καλαγκός. Γνωρίζετε για αυτόν όσα γνωρίζετε για την Τζούλια;

 *Αυξέντιος Καλαγκός*

                        

O γιατρός των φτωχών παιδιών

Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε
ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που
ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους.
Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός, ο καλύτερος μαθητής
του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας
ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί.

Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών
στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία,
στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην
Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα,
στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα.
Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός δεν απέκτησε
τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών».
Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της
Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο
Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής
του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ.
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο
Έλληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει
τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα
παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να
ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους.
«Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου
ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η
χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους.
Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στην «Espresso».
Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον
χρειαστούν, δηλώνει παρών.
Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει
ποτέ το ρολόι του:
«Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα
περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά. Οταν ταξιδεύω για
φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου
πενήντα περιστατικά μέσα σσε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον
αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να
υποβληθούν σε επέμβαση.
Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες
την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα».
«Πιστεύω στον Θεό» Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το
δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος
- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη:
«Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου
έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά
αυτών που ζούνε στη φτώχεια».
Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό.
Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος
δικός μας άνθρωπος:  «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε
φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν
κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό».
Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά,
σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε
μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε,
ο παππούς μου ήταν ιερέας».
Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ.
Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια
πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους:
«Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα
δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη.
Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως
απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν
στην εντατική μονάδα.
Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του,
έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και
μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της.
Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει
το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο
ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι
και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν
είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να
καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή.
Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και
ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει
δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα
είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει
μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο.
Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που
μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν
να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω.
Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο
σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν
διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».
Η ευτυχία της προσφοράς
Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από
διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει
αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του:
«Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο
ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό
επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό
είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή».
Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή;
Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος
για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και
στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους.
Ομως, ο Αυξέντιος Καλαγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και
τον Αλέξανδρο.
Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν
πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν,
στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να
μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.
Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του
ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν, κι είναι όλοι
*ΑΝ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ  1000 ΑΤΟΜΑ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗΝ
ΜΕΝΕΓΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΙΑ ΕΝΩ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΓΙΑΤΡΟ
ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ MAΣ.. *
*ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ; *
*ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ
ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ  ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ Η ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ; *
*ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ
ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ; *

Ηγουμενίτσα - Λαμπεντούσα

Η αφόρητη κατάσταση με τους λαθρομετανάστες οδήγησε χθες τους κατοίκους και τους φορείς της Ηγουμενίτσας στον αποκλεισμό του λιμανιού.Πρόκειται για ένα πρόβλημα που σοβεί και με το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει ασχοληθεί κανείς, αν και είναι επανειλημμένα τα κρούσματα οργανωμένων επιθέσεων σε οδηγούς φορτηγών από μετανάστες που στήνουν καρτέρι στην Εγνατία.


Το λιμάνι, όπου οι αλλοδαποί συνωστίζονται προσπαθώντας να μπουν στα καράβια για την Ιταλία, παρέμεινε κλειστό για τέσσερις ώρες, ενώ, όπως έκανε γνωστό ο δήμαρχος Γιώργος Κάτσινος, οι διαμαρτυρίες θα κλιμακωθούν. Ο ίδιος κατήγγειλε ότι επανειλημμένα έχει ζητηθεί από τον αρμόδιο υπουργό Προστασίας του Πολίτη να επισκεφθεί την περιοχή και να δει από κοντά το πρόβλημα.

Οι κάτοικοι διαμαρτύρονται για την καταστροφή της ηρεμίας και τους διαρκείς κινδύνους σε θέματα ασφάλειας, ενώ στο πλευρό τους έχουν και τους οδηγούς φορτηγών, που όχι μόνο υφίστανται τις επιθέσεις των λαθρομεταναστών, αλλά και οδηγούνται στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθε φορά που κάποιοι από αυτούς καταφέρνουν να τρυπώσουν στις καρότσες τους.

Η εικόνα της Ηγουμενίτσας κάθε άλλο παρά ελληνική πόλη θυμίζει. Οι αλλοδαποί έχουν εγκατασταθεί σε καταυλισμό σε αλσύλλιο κοντά στο λιμάνι, από όπου και πραγματοποιούν τις εφόδους τους στα φορτηγά μόλις δένει κάποιο πλοίο στο λιμάνι.

Τις υπόλοιπες ώρες αναζητούν την τροφή τους στους κάδους των απορριμμάτων, λεηλατούν σπίτια, επιδίδονται σε κλοπές και διαρρήξεις, ενώ συχνές είναι και οι μεταξύ τους συμπλοκές.

Η κατάσταση προκαλεί τεράστια ζημιά στον τουρισμό, καθώς η Ηγουμενίτσα δεν συγκαταλέγεται πλέον στις ασφαλείς περιοχές της χώρας και, όπως καταγγέλλει, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τουριστικών Καταλυμάτων Ηπείρου Χρήστος Ζύγος, φέτος η ζήτηση είναι μηδενική, παρά τις ελκυστικές τιμές.

Στο μεταξύ έχει δημιουργηθεί και Επιτροπή Αγώνα, της οποίας ο Πρόεδρος, Κώστας Ντάσης προειδοποίησε για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και κλείσιμο του λιμανιού για μέρες. Χθες, οι κάτοικοι έλαβαν μέρος σε συνελεύσεις για να δρομολογήσουν τις επόμενες κινητοποιήσεις τους.

www.elzoni.gr

Χρηματοδότης της προπαγάνδας των Σκοπίων ο Τζ. Σόρος

Ας μάθουμε ποιος είναι ο φίλος του ΓΑΠ, Τζ. Σόρος