Αξιότιμες/-οι Κυρίες/-οι,
Καλή Χρονιά, με υγεία σε σας και τις οικογένειές σας.
Είμαι ακόμη εν ενεργεία (εε) Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ). Έχοντας πλέον συμπληρώσει το χρόνο υπηρεσίας προς απολαβή σύνταξης (διάγω στο 27ο έτος της Στρατιωτικής μου Υπηρεσίας) και επιθυμώντας να επανέλθω στον ιδιωτικό βίο, από 28 Μαΐου 2010 [εδώ και οκτώ (8) μήνες] έχω υποβάλλει ιεραρχικά στην Υπηρεσία μου αναφορά συνταξιοδότησης, συνταγματικό δικαίωμα που μου το παρέχει η ισχύουσα στη χώρα μας νομοθεσία, η οποία αναφορά μου μέσω στρατιωτικής αλληλογραφίας, προωθήθηκε ιεραρχικά προς εξέταση (αυτός είναι και λόγος που προηγουμένως ανέφερα τη λέξη «ακόμη»). Από την πλευρά μου, όλα έχουν πραγματοποιηθεί σύμφωνα με την δέουσα/προβλεπόμενη από τους Νόμους, Διατάξεις και Στρατιωτικούς Κανονισμούς διαδικασία.
Συγκεκριμένα, ο φάκελος που εμπεριέχει την Εγκύκλιο Αποστρατείας μου, από 17 Δεκεμβρίου 2010 βρίσκεται σύμφωνα από προφορική μου ενημέρωση, στο Γραφείο του κ. Αναπληρωτή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΑΝΥΕΘΑ) κ. Πάνου Μπεγλίτη. Ενημερωτικά, αφού την υπογράψει ο κ. ΑΝΥΕΘΑ, απομένει να προωθηθεί στον κ. Υπουργό Εθνικής Άμυνας (ΥΕΘΑ) κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, στη συνέχεια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έπειτα να δοθεί στο Εθνικό Τυπογραφείο προς δημοσίευση σε ΦΕΚ και στη συνέχεια να προβώ από τη μεριά μου σε μία αλυσίδα ενεργειών που απαιτούνται (καθόλου λίγες και κάπως χρονοβόρες), προκειμένου να δρομολογηθούν οι διαδικασίες συνταξιοδότησής μου.
Δεν σας κρύβω, ότι έχω έντονα ενοχληθεί από την ταλαιπωρία την οποία βιώνω τόσο εγώ προσωπικά, όσο και η οικογένειά μου. Ταλαιπωρία, που κρύβει πολλές πτυχές και εμπεριέχει έντονα και ποικίλα συναισθήματα που δύσκολα περιγράφονται με λόγια. Δεν γνωρίζω για ποιον λόγο δεν προωθείται το θέμα μου (τη στιγμή που είναι υπόθεση που δεν απαιτεί σκέψη και φιλοσόφηση, εφόσον πρόκειται για καθαρά τυπική διαδικασία-μέχρι και αρχές του 2010 οι προβαίνοντες συνάδελφοι αποστρατεύονταν σε έξι μήνες - δεν ισχύει η ‘’καραμέλλα’’ ότι είναι πολλές οι αιτήσεις και δεν προλαβαίνουν!!!), δεν γνωρίζω εάν κρύβονται κάποιου είδους σκοπιμότητες και εν τέλει απορώ γιατί πρέπει να καταφεύγω σε ενέργειες της παρούσης μορφής, προκειμένου να διεκδικήσω τα αυτονόητα από το νόμο δικαιώματά μου. Έλαβα μία απόφαση, για μένα καθόλου εύκολη, έχοντας υπηρετήσει την Πατρίδα σε απόλυτη προτεραιότητα (η οικογένεια ήταν πάντα σε δεύτερη μοίρα) και τώρα εισπράττω αντ’ αυτού τουλάχιστον πικρία, για να μην πω τιμωρία; Νοιώθω ότι κάποιοι επεμβαίνουν και μου δημιουργούν πρόβλημα στον οικογενειακό μου προγραμματισμό, ακυρώνοντας από θέση ισχύος την προσωπικότητά μου και την ατομική και εθνική μου αξιοπρέπεια.
Ακούστηκε ότι πιθανώς το αφήνουν για να προσμετρηθούν οι αποχωρήσεις στον κανόνα 1/5 για τις προσλήψεις στο δημόσιο!;... Γι’ αυτό λοιπόν δεν υπογράφουν; Άρα αποτελώ μέρος οργανωμένου Σχεδίου πολιτικής σκοπιμότητας; Αν οι κύριοι βρίσκονταν στη θέση μου πώς θα ένοιωθαν; Τι θα έπρατταν; Όταν άλλοι (πλην Θεού) ρύθμιζαν τη ζωή τους; Εάν έστω κι αυτό ισχύει, το έτος ‘’ανοιξε’’ εδώ και 18 ημέρες!!! Τι περιμένουν; Απαράδεκτα φαινόμενα. Πρώτη φορά στη ζωή μου. με διακατέχουν συναισθήματα τόσο ποικίλα και αρνητικά. Σε λίγες ημέρες κλείνω 8 μήνες αναμονής! Η δικαιούμενη άδειά μου τελειώνει. Η υπομονή μου εξαντλείται. Η αγανάκτησή μου μεγαλώνει, Πού θα πάει αυτό;;; Υπήρξαν όμως από την άλλη και πρόσφατα περιστατικά, που συνάδελφοι “ξεμπέρδεψαν” στο 6μηνο-7μηνο (δίμηνο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2010). Πώς λοιπόν να μην μου υποκινούνται υποψίες;
Κατόπιν των παραπάνω, ως Έλληνας πολίτης απαιτώ την άμεση προώθηση του υπόψη αιτήματός μου, όχι μόνο από το Γραφείο του κ. ΑΝΥΕΘΑ, αλλά μέχρι τελικού του σταδίου (δημοσίευση σε ΦΕΚ).
Με εκτίμηση
Ι. Ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου